Tussen een glimlach en een traan

Afgelopen woensdagavond 21.20u: ik parkeer mijn wagen op zijn vast plaatsje onder de bomen vlakbij het kanaal. De radio speelt "Tussen een glimlach en een traan". Voor mij alvast een ongekende parel van onzen Brusseleir, merci Johan! Herken je dat, momenten van verstilling die men jou niet kan ontnemen. Die paar minuten staat de wereld stil en draait alles en alleen rond jezelf.

Sinds half juli heb ik mijn job in de thuisverpleging ingeruild voor een woonzorgcentrum. Deze setting leunt heel dicht aan bij het volgen van mijn droom. Ik mag ervaren dat ik hier daadwerkelijk het verschil kan maken naar bewoners, families, collega's toe. Voor mij is dit echt thuiskomen, het beste van jezelf kunnen geven omdat je nu eenmaal graag deelt.

De voorbije week volgden we met een aantal collega's een bijscholing rond Validation. Een methode om de gedesoriënteerde oudere te benaderen, ermee om te gaan. Mijn kijk hierop is dat de persoon met dementie of de gedesoriënteerde mens 'te positief' voorgesteld wordt. Wat heeft het voor zin om situaties te gaan verbloemen. Laten we eerlijk zijn, we belanden allemaal in 'een laatste fase'. Het is uiteraard bewonderenswaardig hoeveel onderzoek men verricht naar alzheimer, dementie. De expertise die men hiermee kan opbouwen is een surplus. In de eerste plaats pleit ik voor zorgverleners met respect voor zichzelf en deze waardig kunnen uitdragen naar bewoners en familie toe. Tijd en ruimte inlassen voor zelfontplooiing en verstilling: een kracht die schuilt in jezelf en welke ik met veel plezier stilaan wil losweken bij collega's.

Woensdagmiddag, vlak voor aanvang van mijn shift, overleed een bewoner. We hadden een band: Zonder woorden, met gebaren, een hand durven vastnemen en vasthouden. Dat durven doorvoelen bij mekaar: wanneer een hart, ogen en een aanraking alle communicatie overstijgen. Hij lag mooi te rusten; ook ik werd stil en rustig. De begrafenisondernemer kon pas tegen de avond komen. Ik kon nog mijn steentje bijdragen om de familie op te vangen en een stukje te begeleiden.

Woensdagavond in mijn wagen aan het kanaal, onvergetelijk:                                                                                                              "Tussen een glimlach en een traan"

Bedankt Johan!

-Stefan-